lunes, 14 de julio de 2014

La Poesía, esa sanadora...























Distracción


“Cada cual, cada cual, que atienda su juego,
 y el que no lo atienda y el que no lo atienda,
 pagará, pagará, una prenda de amor...
Antón, Antón, Antón Pirulero...”


Ahora,  para qué averiguar

            el sentido
            de este cruce

            (No, no quiero...)

            en esta vida
            que es la mía

            (No, no quiero...)
        
            
              Este cruce
                               siniestro
                               siniestrado


              Esta fractura
                                 menos casual
                                 que habida
               a la hora 
de reparto del dolor.


               Es el juego 
de memoria huérfano 
               que a jugar vinimos,
amado,
y ahora,
               cada cual, a pagar su prenda.

(No, no puedo...)



CARBONILLA

Taller de Arteterapia

Centro de Formación Humanística 
PERRAS NEGRAS

098 466 781
095 906 118

literaturaenprimavera@gmail.com